วันหนึ่งลูกแกะน้อยกำลังเดินอย่างเพลิดเพลิน
มันเดินไปเรื่อย ๆ จนมาถึงลำธารแห่งหนึ่ง
“แหมวันนี้อากาศดีจริง ๆ เลย แอบหนีแม่มาเดินเล่น ป่านนี้แม่คงจะตามหาเราใหญ่แล้วล่ะ”
“เดี๋ยวค่อยกลับบ้านเย็น ๆ ก็แล้วกัน แต่ตอนนี้หิวน้ำจังเลย”
ขณะที่เจ้าแกะน้อยกำลังก้มกินน้ำอยู่นั้น บังเอิญมีหมาป่าตัวหนึ่งเดินเข้ามาเจอพอดี
เจ้าหมาป่านิสัยไม่ดี และมันกำลังหิวมากซะด้วยสิ
พอมันเห็นลูกแกะตัวเล็ก ๆ เข้า ก็อยากจะจับลูกแกะกินเป็นอาหาร มันจึงคิดอุบาย
“นี่เจ้าแกะน้อยเจ้ามีความผิดมากเลยรู้หรือเปล่า”
“คุณหมาป่า ฉันผิดเรื่องอะไรเหรอ แกะน้อยก็กินน้ำอยู่ดี ๆ ยังไม่ได้ทำอะไรท่านเลย”
“ก็เจ้ากินน้ำอยู่ และข้าก็กินน้ำอยู่ตรงนี้ เจ้าทำให้น้ำในลำธารขุ่นข้นไปหมด ข้าดื่มเข้าไปไม่ได้”
“ดังนั้นเจ้าต้องถูกลงโทษ”
“แต่ว่าคุณหมาป่าดูดี ๆ ก่อนสิ ท่านน่ะกินน้ำที่ต้นน้ำนะ และอย่างนี้แกะน้อยจะทำน้ำขุ่นข้นได้ยังไง”
“ข้าบอกว่าเจ้าผิด เจ้าก็ต้องผิด”
“ฉันไม่ผิดจะให้ยอมรับผิดได้ยังไง คุณหมาป่าไม่มีเหตุผลเอาซะเลย”
เจ้าหมาป่าโกรธจัด จึงหาอุบายอื่นอีก
“เมื่อปีกลายเจ้าเป็นผู้เล่านิทานกล่าวร้ายข้าเอาไว้ เจ้าเป็นผู้มีความผิดต้องถูกลงโทษ”
“ฉันไปกล่าวร้ายท่านได้ยังไง ฉันเพิ่งเกิดมาไม่เมื่อกี่เดือนนี้เอง”
“งั้นคงจะเป็นพี่เจ้า มาให้ข้ากินซะดี ๆ”
“คุณหมาป่าคงจำผิดแล้ว ฉันเป็นลูกคนเดียวไม่มีพี่น้อง”
“โอ้ย ข้าไม่สนใจแล้ว แต่ตอนนี้ข้าหิวจนตาลายไปหมดแล้ว เจ้าต้องตกเป็นอาหารของข้า”
ว่าแล้วเจ้าหมาป่าอันธพาลก็กระโจนใส่แกะน้อยเพื่อจับกินเป็นอาหาร
เจ้าแกะน้อยวิ่งหนีและร้องเรียกแม่ลั่นป่า
ทันใดนั้นสิงโตเจ้าป่าก็กระโดดมาบังแกะน้อยไว้
“หยุดเดี๋ยวนี้นะเจ้าหมาป่า อย่าทำแกะน้อยไม่มีทางสู้ตัวนี้นะ”
“ถ้าเจ้าหมาป่าไม่ยอมไป ข้าสิงโตนี่แหละจะจับเจ้ากินเอง”
เจ้าหมาป่ากลัวจึงจากไป ฝ่ายเจ้าแกะน้อยก็ร้องไห้ไม่หยุด
“เงียบได้แล้วเจ้าหมาป่ามันวิ่งหนีไปแล้ว เจ้าปลอดภัยแล้วหละ”
“ข้าไม่เคยเห็นเจ้ามาก่อน บ้านเจ้าอยู่ที่ไหน”
“แกะน้อยหนีแม่ออกมาเดินเล่น นี่คือโทษที่เจ้าไม่บอกผู้ใหญ่ก่อน”
“แกะน้อยจะไม่หนีไปเที่ยวอีกแล้วจ้า ขอบคุณท่านมาก”
และแล้วสิงโตก็พาแกะน้อยไปส่งที่บ้าน
หลังจากนั้นแกะน้อยไม่หนีออกไปไหนไกล ๆ อีกเลย และมันก็จะขออนุญาตผู้ใหญ่ทุกครั้งก่อน
Listen&Read English 